Мне даўно хацелася пабываць на магіле Максіма Багдановіча ў Ялце. Не скажу, каб мяне туды цягнула, але добра б было пахадзіць па тых мясьцінах, дзе крочыў ён, паўзірацца на тыя горы і прадметы, што, як адлюстраваньне, засталіся ў юнацкай вечнай яго душы. Я ж веру, што і на тых прадметах і берагах засталіся сьляды яго позірку і адбіткі духу. Крым для мяне адухоўлены Максімам. Памятаеце: “там мы зьліём зь ёй пагляды свае...” Гэта зь Мілавіцай. І калі б я ні глядзеў на гэтую зор

а). УВЯДЗЕНЬНЕ Ў ТЭМУ 1а. Трэба паглядзець, як народ выжывае пад акупацыйнай дыктатурай у той час, калі ліквідаваныя ўсе ягоныя рэсурсы...